Deze zijweg in het Star Wars universum is het waard te volgen: reis mee met Han Solo, Lando Calrissian en de Millenium Falcon
Avontuur – Boaz van Luijk
Solo wordt gepresenteerd als een “Star Wars Story”. Dat lijkt in het geval van deze film meer een disclaimer dan een aanbeveling. Verwacht als kijker niet een Star Wars film, maar een verhaal uit het universum van Star Wars. Dat daarbij veel van de hoofdrollen ingevuld worden door personages die we kennen uit de bekende Star Wars films geeft deze film niet meteen het niveau van de andere Star Wars films. Solo vliegt solo. Het karakter van de hoofdrolspeler Han Solo zien we terug in de film. Solo trekt zich niet veel aan van de regels en de mythologie van de originele filmserie. Is Solo daarmee een slechte film? Nee, helemaal niet, maar zie het bovenstaande stukje als een waarschuwing voor de fervente Star Wars fan. Hoewel ik vermoed dat die deze zijweg in het Star Wars universum bij voorbaat links zal laten liggen.
Tot zover mijn disclaimer. Solo is een spannende film met veel actie, genoeg verhaal en grappige momenten. De sporadische details over Han Solo die we kennen uit de originele films (en andere bronnen) worden in deze film heel aardig uitgewerkt. De sfeer en effecten, zoals prachtige ruimtebeelden en exotische wezens, zijn net zo mooi als in de laatste Star Wars films. Han Solo’s historie en zijn reis naar wie hij nu is, wordt mooi afgebeeld en is heel geloofwaardig. De bravoure en de gezichtstrekken van de oudere Han Solo zijn nu al goed te herkennen. Ik vermoed dat Alden Ehrenreich hiervoor heel wat oude beelden heeft teruggekeken.
De film begint in chaos: het is een wetteloze wereld. Stelen is de enige manier van overleven in Han’s jeugd. Samen met zijn vriendin Qi’ra wacht hij op de grote slag waardoor ze van de planeet Corellia af kunnen komen. Dan kan hij zijn droom waarmaken. Han wil piloot worden van een eigen ruimteschip en daarmee het heelal doorkruisen. Bij hun ontsnappingspoging raken Han en Qi’ra echter gescheiden. Als hij zich dan aanmeldt bij het keizerlijke leger krijgt Han zijn tweede naam: Solo. Want, zoals hij zelf zegt: “I’am alone. I have no people.” Dit verwijst naar de titel en is ook het hart van de film: het verschil tussen alleen zijn of ergens bij horen. Op onze planneet is dit ook een actueel thema. Het is het verschil tussen alleen jezelf kunnen vertrouwen of behoren tot een groep mensen die je kunt vertrouwen. Op zijn avonturen komt Han de hoofdpersonen tegen die hier allen op hun eigen manier mee omgaan. Beckett die hem de fijne kneepjes van het smokkelvak leert en niemand vertrouwt. Zijn vierarmige piloot Rio Durant die alleen leeft, maar zo eigenlijk niet wil sterven. Maar ook Han’s grote liefde Qi’ra die bij hun weerzien na zoveel jaar een plekje heeft gevonden bij een onverwachte groep mensen. Donald Glover speelt met verve Lando Calrissian, die vooral voor zichzelf zorgt. Met Lando komen we er eindelijk ook beter achter hoe Han aan de Millenium Falcon komt. En hoe de Millenium Falcon aan haar eigen willetje komt. In dit universum van onderling wantrouwen, kiest Han ervoor om sommige mensen wel te vertrouwen. Dat pakt niet altijd goed uit, maar langzaam leert hij daarin zijn eigen gevoelens te vertrouwen. Want om niet solo te blijven moet je iemand vertrouwen.
Naast ”Everybody needs somebody” legt de film één van de hoofdrolspelers ook “Everybody serves someone” in de mond. Het is deze combinatie die de film haar diepgang geeft. De film speelt zich af tegen de achtergrond van het begin van de opstand tegen het totalitaire rijk. Bij droid L3-37 ligt het tweede thema er te dik op: niet alleen door haar voortdurende pleidooi voor gelijke rechten voor droids, maar ook in haar bevrijden van de menselijke en droidslaven op de mijnplaneet Kessel. Het thema van bevrijding uit de slavernij is in de Star Wars saga te belangrijk om over te laten aan een grappige sidekick. Gelukkig weten de hoofdrolspelers dit thema beter uit te werken. Zo wordt Chewbacca vrij door te vertrouwen op een ander die hem begrijpt. Han ontdoet zich van zijn slavenjuk door niet alleen te vertrouwen op anderen, maar ook op het geluk. Dat zie je in het begin van de film bij zijn ontsnapping van de planeet Corellia. En je ziet het ook in de gouden dobbelstenen die hij meeneemt of het kaartspel dat hij tegen Lando speelt. Soms wordt het leven of het spel verpest door vals spel en valsspelers: dan probeert Han met bravoure, innemendheid of een list die elementen te verwijderen zodat het speelveld weer gelijk is. Hij vertrouwt en gelooft dan dat het goed komt. Dit schuurt dicht aan het geloof in een kracht ten goede, zoals we die kennen uit Star Wars: “the Force”. Zelf zegt hij daarmee buiten de regels te spelen: “I’m an outlaw”. Maar Qi’ra stelt dat dat niet zo is: Hij is een “good guy”. En zij kan het weten! Let goed op als Qi’ra zich lijkt te ontdoen van haar slavenjuk: wat is haar levensfilosofie en hoe werkt dat uit? Bijzonder (symbolisch) daarbij is de scène waarin Chewi de stuurknuppel van Qi’ra overneemt en zo Han’s copiloot wordt. Zo eindigt de film zoals we Han ons herinneren: samen met zijn trouwe metgezel Chewi op weg naar een avontuur in zijn grote liefde: De Millenium Falcon.
Solo: A Star Wars Story
Regie: Ron Howard. Met Alden Ehrenreich, Woody Harrelson, Emilia Clarke, Donald Glover, Thandie Newton e.a. 135 minuten.
Kijkwijzer: Vanaf 12 jaar.
In bioscopen.
***
+ Acteerwerk van Glover en Ehrenreich
+ Onderhoudende film